Το κρυφό σχολειό στον 21ο αιώνα. - Μαρτ'07

Το κρυφό σχολειό στον 21ο αιώνα.

Αναρρωτιέται κανείς σήμερα καταπού διάολο πηγαίνει αυτή η έρμη η παιδεία. Και πολύ φοβούμαι ότι το «διάολο» είναι μάλλον μέρος της απάντησης παρά της ερώτησης. Τι είδους φωστήρες ή ξόανα θα βγάζουν στο εξής οι φάμπρικες που λέγονται Ελληνικά Σχολεία;

Πολύς ο λόγος τελευταία για το βιβλίο-ανοσιούργημα της στ’ Δημοτικού. Δεν θα πώ τίποτε άλλο, σαν πολλή αξία του δώσαμε νομίζω. Ας παραδοθεί φυσικώ τω τρόπω στην χλεύη εάν μη στην λήθη των επερχομένων γενεών.

Το πραγματικό ταράκουλο όμως μου ήρθε από εκεί που, ομολογουμένως, δεν το περίμενα. Για την ιστορία ου πράγματος, πρόσφατα η θυγατέρα μου, μαθήτρια της ε’ δημοτικού, μου δήλωσε μετά πλήρους βεβαιότητος κατά την καθιερωμένη μας εσπερινή εξέταση των «αυριανών» μαθημάτων ότι το «Παρών» είναι επίθετο. Σαν κάπως αλλιώς να το θυμόμουν όμως από τα παλιά, κάτι δεν μου καλοάρεσε.

-Βρε, πουλάκι μου, για θυμήσου καλύτερα, μήπως είναι μετοχή;

-Όχι, επίθετο είναι!

-Σας το είπε η Κυρία; (τι δάσκαλοι διδάσκουν στα παιδιά μας επιτέλους;)

-Όχι, το γράφει το βιβλίο!!!

Μου ήρθε ο ουρανός σφονδύλι. Μη πιστεύων στα αυτιά μου, και φοβούμενος ότι η γεροντική άνοια με κατέβαλε ήδη από την τέταρτη δεκαετία του ματαίου μου βίου, ενόχλησα κάποιους φίλους φιλολόγους. Όλοι μου δίνανε δίκιο.

Δηλαδή, μετά την εκπόρνευση της εθνικής μας Ιστορίας, τώρα βαλθήκαμε να ξεβρακώσουμε και την γλώσσα; Δηλαδή εκτός από ανιστόρητα θα βγάζουμε και αναλφάβητα παιδιά; Ήδη την έχουμε αποψιλώσει με το μονοτονικό, ήδη έχουμε λησμονήσει προ πολλού την λόγια γλώσσα των «γραμματιζούμενων», υιοθετώντας την χωριάτικη δημοτική των εκόντως αμαθών του Περισσού και των αναλφάβητων υπο-δημοσιογράφων των μίντια. Ήδη έχουμε βαφτίσει «πρόοδο» την αμάθειά μας κι έχουμε κάνει κανόνα την αγραμματοσύνη μας, κι «απλουστεύουμε» άκριτα ό,τι μας φαντάζει περίεργο, τόσο που η λόγια γλώσσα (κι όχι απαραίτητα η καθαρεύουσα) του 19ου αιώνα μας μοιάζει σχεδόν Ομηρική.

Πολύ φοβούμαι όμως πως πίσω από αυτήν την υποβάθμιση κρύβεται μια ανομολόγητη νεοεποχική μεθόδευση άμβλυνσης της ασύμφορης για την Νέα Τάξη εθνικής συνείδησης. Έτσι παράλληλα με το ξαλμύρισμα της Ιστορίας μας, ωσάν να ήτανε μπακαλιάρος του Ευαγγελισμού, από καιρό τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια άνευ προηγουμένου αφαλάτωση και της Γλώσσας μας, μέσα από μια σειρά εξοργιστικών λαθών και υπεραπλουστέυσεων. Για να μην μιλήσουμε για την απροκάλυπτη πια αποφυγή ακόμα και αναφοράς στην Θρησκεία. Έτσι λοιπόν, μετά τα λάιτ διατροφικά προϊόντα ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός επιδίδεται τώρα και σε κατασκευή politically correct Έξτρα-Λάιτ Εθνικών Συνειδήσεων, χαμηλών θερμίδων και προσδοκιών, απαλλαγμένων από το αλάτι της ιστορίας, την ζάχαρη της παλιάς γλώσσας και τα στεατικά κατάλοιπα της θρησκείας.

Δεν είναι τυχαίο το περιεχόμενο του προχθεσινού μηνύματος της Υπουργού Παιδείας (και Θρησκευμάτων, βεβαίως-βεβαίως) για την 25η Μαρτίου, όπου μόλις και μετά βίας γίνεται κάποια αναφορά στην Εθνική Επέτειο, ενώ κατά τα άλλα αναλώνεται στην εξύμνηση του Ευρωπαϊκού οράματος, εξ αφορμής της επετείου της Συνθήκης της Ρώμης. Είμαι σίγουρος ότι οι επερχόμενες γενεές αυτήν την Συνθήκη και μόνο θα γνωρίζουν ως επετειακή αναφορά της 25ης Μαρτίου.

Κι αν σήμερα, στα πλαίσια της so-called «αντικειμενικής επανεξέτασης της ιστορίας» πληθαίνουν οι φωνές αμφισβήτησης της παράδοσης του Κρυφού Σχολειού, μήπως ακριβώς αυτή η παράδοση τώρα, ναι, στον 21 αιώνα μας δείχνει τον δρόμο; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουν να λειτουργούν σήμερα «Κρυφά» Σχολειά, δηλαδή άλλα, εναλλακτικά, κέντρα παιδείας, υπηρετούμενα από αντιρρησίες συνείδησης και αρνητές της εκπαιδευτικής εξαθλίωσης, προκειμένου να περισώσουν ό,τι είναι δυνατό να περισωθεί από την ιστορική Αλήθεια και Συνείδηση του γένους;