Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, 08 Μαρ 2002
Πολλά ειπώθηκαν και γράφηκαν τις προηγούμενες ημέρες με την ευκαιρία της γιορτής της Γυναίκας, στις 8 Μαρτίου. Ανάμεσα σε πολλά σοβαρά και μερικά φαιδρά που αναφέρθηκαν, αυτό που εντυπωσιάζει, και μάλιστα προβάλλεται και διαφημίζεται και από την τηλεόραση ως σπουδαία κατάκτηση, είναι ο πρόσφατος θεσμός της ποσόστωσης των γυναικών υποψηφίων στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Μόνο όμως ως απαράδεκτη μπορεί να εκληφθεί κάθε απόπειρα «ρυθμιστικής» παρέμβασης στη διαδικασία υποβολής των υποψηφιοτήτων, καθώς το πολιτικό δικαίωμα του εκλέγεσθαι είναι ιερό και αναφαίρετο, και από μόνο του ικανό να εξασφαλίζει την ισότιμη και με ίσες προϋποθέσεις συμμετοχή των πολιτών, ανεξαρτήτως φύλου. Γιατί ποιος έχει το δικαίωμα να προβάλει κωλύματα και περιορισμούς για την υποβολή των πολιτικών θέσεων μιας -οποιασδήποτε- ομάδας πολιτών στην εκλογική κρίση του λαού, ή ακόμα και στη σύνθεση της ίδιας της ομάδας αυτής?
Αν όμως προσπεράσουμε (με κάποια ομολογουμένως ανακούφιση, αφού η ποσόστωση δεν ισχύει και για τους εκλεγμένους αντιπροσώπους) τον προσβλητικό εις βάρος των θεμελιωδών Αρχών της Δημοκρατίας χαρακτήρα του συγκεκριμένου νόμου, θα βρεθούμε μπροστά και σε μια άλλη διαπίστωση: η διάταξη αυτή είναι μάλλον προσβλητική και για τις ίδιες τις γυναίκες υποψηφίους, οι οποίες δεν έχουν την ανάγκη κανενός τεχνάσματος και κανενός είδους δεκανικιού για την συμμετοχή τους στα κοινά. Για τους παραπάνω λόγους φρονώ ότι ο νόμος αυτός αποτελεί επιεικώς άκομψη υποτίμηση και εξύβριση του γυναικείου φύλου, και διερωτώμαι πώς γίνεται και τυγχάνει τόσο ενθουσιώδους αποδοχής από ορισμένες συμπολίτισσές μας, με σημαντική μάλιστα μόρφωση και πολιτική δράση.
Αυτό που χρειαζόμαστε προς την ζητούμενη κατεύθυνση (μαζικότερη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά) δεν είναι άτσαλες παρεμβάσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά λεπτές και έξυπνες κινήσεις ενθάρρυνσης. Για παράδειγμα, φαντάζομαι ότι μια μητέρα - νομαρχιακή σύμβουλο (και γιατί όχι και έναν πατέρα ) θα τους ενδιέφερε πολύ περισσότερο η λειτουργία μιας υπηρεσίας φύλαξης των παιδιών τους κατά τις ώρες άσκησης των καθηκόντων τους (φυσικά αυτό κοστίζει…).
Αντί λοιπόν να μας πιάνει πανικός και καημός για την δήθεν «ισότητα», μην τυχόν και μας πούνε καθυστερημένους, προτιμότερο θα ήτανε να αναλογιστούμε σε τι μπορεί αυτή η ισότητα να συνίσταται. Σαφώς δεν σημαίνει εξομοίωση και ομογενοποίηση κοινωνικών κλπ ρόλων, (κάτι που άλλωστε σε καμιά κοινωνία δεν ίσχυε ποτέ, ούτε στις λεγόμενες μητριαρχικές) ούτε ακόμα ακόμα και ίση κατανομή των «οικογενειακών βαρών», και φυσικά ούτε και απόλυτη εργασιακή εξίσωση. Τα παραπάνω μπορεί να μας οδηγήσουν σε καταστροφικές λογικές, και να προσφέρουν έτοιμα και φθηνά προσχήματα για μέτρα του είδους «εξίσωση ασφαλιστικών – συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων» που εν δυνάμει πλήττουν τα θεμέλια της ιερής οικογενειακής συνοχής.
Η πολυπόθητη «ισότητα» δεν είναι ασυμβίβαστη με την διαφορετικότητα των ρόλων ανδρών και γυναικών. Στην πλέον ουσιαστική μορφή της έχει να κάνει με την αναγνώριση στο άτομο, άνδρα ή γυναίκα της ιερής ιδιότητας του Προσώπου, ίσως ό,τι πολυτιμότερου έχει ο καθένας, στην ανεπανάληπτη μοναδικότητα του προσώπου αυτού, που το καθιστά και απείρως πολύτιμο, στον οφειλόμενο σεβασμό προς αυτό, και στο δικαίωμά του στην αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την αυτοδιάθεση και την ανάπτυξη, αλλά και στην δικαιωματική έμπρακτη ενθάρρυνση και αναγνώριση της προσφοράς του.
Ίσως σε αυτή την προσφορά βρίσκεται και το μυστικό για την υπέρβαση των διενέξεων περί του θέματος της ισότητας των φύλων. Κρίμα όμως που είναι μια λέξη που απειλείται με εξαφάνιση από τον σύγχρονο τρόπο σκέψης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου