Νέοι και Παραδοσιακή Μουσική
Φλώρινα, 15 Μαΐου 2002
Ο πειρασμός της γκρίνιας είναι μεγάλος για κάθε γράφοντα στα έντυπα μέσα. Έτσι ενδόμυχα ικανοποιείται και καταλαγιάζει η συνείδησή του πως κάτι κάνει και αυτός και δεν μένει αμέτοχος, όταν όλα γύρω του σαπίζουν. Μα πολύ μεγαλύτερος είναι ο πειρασμός του επαίνου για κάτι αξιόλογο.
Και ο έπαινος αυτήν τη φορά ανήκει ολόψυχα και πανηγυρικά στους μαθητές του 1ου Λυκείου Φλώρινας και στη μουσική ομάδα που συγκρότησαν, για να σεργιανίσουν στις δροσερές ατραπούς της παραδοσιακής μας μουσικής. Φυσικά και δεν είναι επαγγελματίες, όπως έσπευσε να σημειώσει ο έξοχος διδάσκαλός τους στην αρχή της συναυλίας που οργανώθηκε πρόσφατα στον «Αριστοτέλη», αγωνιώντας ίσως να προλάβει εντυπώσεις από ενδεχόμενες τεχνικές ατέλειες των παιδιών. Μα και δεν θα έπρεπε να είναι επαγγελματίες. Η Μουσική μας, δημώδης, εκκλησιαστική ή λόγια, στις μεγαλειωδέστερες και δημιουργικότερες στιγμές της υπηρετήθηκε από ανώνυμους στην πλειοψηφία τους αγνούς ερασιτέχνες, υπό την βαθιά έννοια του Εραστού της Τέχνης. Και τέτοιοι είναι οι μαθητές του 1ου Λυκείου. Ας αφήσουμε λοιπόν τους στυγνούς επαγγελματίες της μουσικής στον φυσικό τους χώρο των αθλίων τσιφτετελοσκυλάδικων. Εκεί είναι τα πολλά «φράγκα», και ο εφήμερος πλουτισμός, όχι όμως η ευγένεια και η καλλιέργεια του πνεύματος.
Αυτό που έχει σημασία είναι το μεράκι και η αγάπη για την μουσική που παραλάβαμε από τους πατέρες και τους παππούδες μας, που στη βάση της κρατάει από τον σοφό Πυθαγόρα, που πρώτος έθεσε τις αξιωματικές αρχές και τους νόμους της. Οι όποιες θεωρητικές ή τεχνικές ελλείψεις δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να αποθαρρύνουν. Κανείς δεν γίνεται Αηδονίδης, Κουκουλάρης ή Μουντάκης από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνια επίπονης προσπάθειας και ταπεινής μαθητείας, με σεβασμό σε ό,τι παραλάβαμε, αλλά και με παράλληλη ωρίμανση της προσωπικότητας και της αισθητικής μας. Κάτι σαν το παλιό καλό κρασί.
Τα παιδιά του 1ου Λυκείου απέδειξαν ότι έχουν και την όρεξη, και το μεράκι, και τις δυνατότητες για να μπουν στον χώρο της μουσικής μας παράδοσης. Η πρώτη τους δουλειά είναι έξοχη, από το εξώφυλλο, έως και την τελευταία μουσική νότα, και αποπνέει την δροσιά και τον ενθουσιασμό της Νιότης. Μένει να δείξουν, πρώτα στον ίδιο τους τον εαυτό, πως έχουν και την υπομονή και το κουράγιο να ασχοληθούν με κάτι τόσο μεγάλο, και εν πολλοίς δύσβατο, και να μαθητεύουν εφ’ όρου ζωής, ανακαλύπτοντας κάθε μέρα και καινούριες μουσικές εμπειρίες και συγκινήσεις.
Οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές. Τα τεχνικά μέσα αναπαραγωγής και καταγραφής της μουσικής, αλλά και επικοινωνίας και ανταλλαγής εμπειριών με άτομα των ίδιων ενδιαφερόντων, είναι παραπάνω από τέλεια. Η περιοχή μας, η Δυτική Μακεδονία, ως σταυροδρόμι πολιτισμών και παραδόσεων, με έντονη την παρουσία του προσφυγικού αλλά και του εντόπιου στοιχείου, στις ποικίλες παραλλαγές τους, προσφέρει πλήθος διαφορετικών μουσικών ακουσμάτων, αλλά και πολύ καλό πρωτογενές υλικό από τους παραδοσιακούς μουσικούς. Όλα αυτά δεν πρέπει να περάσουν ανεκμετάλλευτα. Εμείς δεν μένει παρά να ευχηθούμε στα λαμπρά αυτά παιδιά καλό σεργιάνι στα λιβάδια της παραδοσιακής μας Μουσικής Τέχνης, και πάντα να μένουν για αυτή Ιδανικοί και Ανάξιοι Εραστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου