18 Φεβρουαρίου, 2010

Ψάλλατε ψαλμόν θρηνητικόν

Ψάλλατε, ώ 'Ελληνες,  και κλάψτε! Κλάψτε για τον χαμό της πατρίδας σας, μήπως και έλθετε σε συναίσθηση.

Δεν ξέρετε να θρηνείτε; Ε, λοιπόν, προσέξτε πώς θρηνεί ένας λαός που δεν το βάζει ποτέ κάτω:

"Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών.
Επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών· 
ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών και οι απαγαγόντες ημάς, ύμνον· 
΄Ασατε ημίν εκ των ωδών Σιών.
Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας; 
Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ, 
επιλησθείη η δεξιά μου· 
κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, 
εάν μη σου μνησθώ, 
εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ,
ως εν αρχή της ευφροσύνης μου."
(ψαλμός 136ος)

Προανατάξατε, το λοιπόν, ώ παίδες  Ελλήνων την Ελλάδα ως εν αρχή της ευφροσύνης σας... και θρηνήσατέ Την. Ίσως από περισσόν του θρήνου, ίσως κάποτε αναστηθή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: