Ο Χρ.Γιανναράς για τον κίνδυνο του Τέλους του Ελληνισμού

O Χρ. Γιανναράς συζητά με τον Γ. Σαχίνη from Αντίφωνο 

Ο Διονύσης Σαββόπουλος κάνει μάθημα Ελληνικών στην Διαμαντοπούλου

 Τα ελληνικά είναι τραγούδι

Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων.

Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε

. Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής:

Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν' ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας "Λύρα", προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες.

Είναι δύσκολο ν' απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν "κύλαγε" όπως λέμε( οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές.

Το πράγμα με απησχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (...) και τα συνέκρινα μ' αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διεπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μια περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί που υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδή η μουσική κινείται αντίθετα -προσέξτε, αντίθετα όχι στο ρυθμό τού ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του- τότε όσο έξυπνη και να 'ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό.

Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ' ένα ρυθμό ή σ' ένα μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η πείρα που περιέγραψα, δεν τηρείται.

Αυτό όμως θα συμβεί μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς. Και πάντα η βιασμένη λέξη θα τοποθετείται έτσι ώστε να προηγούνται και να έπονται επιτυχείς στιγμές, ώστε να μειώνεται η εντύπωση τής ατασθαλίας, η οποία έτσι συνδυασμένη ωφελεί, διότι το τραγούδι αλλιώς θα ήταν μηχανικό. Κάτι τέτοιο δεν το είχα προσέξει. Και ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι οι τόνοι και τα πνεύματα ίσως να μην ήταν διακοσμήσεις, ίσως να είχαν λόγο.(...)

Μέσα στο στούντιο είχα και δύο εκπλήξεις. Να η πρώτη: Προσπαθώντας να ακούσω την διαφορά οξείας και περισπωμένης, διάβασα την φράση: "Λυγά πάντα η γυναίκα". Το "πάντα" ακούγεται ψηλότερα από το "λυγά" που παίρνει περισπωμένη. "Λυγά πάντα η γυναίκα' ακούγεται όμως περιέργως ψηλότερα κι από το "γυναίκα", που όμως παίρνει οξεία. Γιατί άραγε; Τηλεφώνησα σ' έναν φίλο και έμαθα ότι η "γυναίκα" οφείλει να παίρνει παρισπωμένη, διότι είναι τής τρίτης κλίσεως, η οποία όμως καταργήθηκε, γι' αυτό πήρε οξεία η "γυναίκα".

Να λοιπόν, που από άλλο σημείο ορμώμενος, αναγκάστηκα να συμφωνήσω ότι κακώς καταργήθηκε η τρίτη κλίση αφού στην φωνή μας εξακολουθεί να υπάρχει "Λυγά πάντα η γυναίκα" λοιπόν και παίρνει και περισπωμένη. Η δεύτερη έκπληξη: Έδωσα σ' έναν ανύποπτο νέο, που παρευρισκόταν στο στούντιο, να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ως επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Ακούστε τις φράσεις:

Είν' ακριβός αυτός ο αναπτήρας. Ας μην είν' ωραίος, έχει την αξία του. Ναι, ακριβώς αυτό ήθελα να πω".

Ακουστικώς δεν παρατήρησα διαφορά. Έκοψα τις δύο λέξεις και τις κόλλησα την μία κατόπιν της άλλης. Ακούστε το!

"Ακριβός... ακριβώς".

Ελάχιστη διαφορά στο αυτί’ ο ηχολήπτης μόνον επέμενε ότι το δεύτερο είναι κάπως πιο φαρδύ. Ας το ξανακούσουμε:

"Ακριβός... ακριβώς".

Ασήμαντη διαφορά. Συνδέσαμε τότε τον παλμογράφο. Να το διάγραμμα του επιθέτου ακριβός, όπως προέκυψε, και να το πολύ πλουσιότερο τού επιρρήματος. Δεν είναι καταπληκτικό;

Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη που, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν.

Τίποτε δεν χάθηκε.

Όλα υπάρχουν.

Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (...).

Τέλος, ακούστε την θεία φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου, την παράξενη απαγγελία που κυνηγά την λάμψη της οξείας, τον πλούτο της διφθόγγου, τους τόνους και την ορθογραφία, σαν μουσικά σύμβολα μιάς φωνής που προϋπάρχει αδιάκοπα και οδηγεί το ποίημα.(...)

Δεν περιφρόνησα καμμιά άποψη και δεν κολάκευσα καμιά. Προσπάθησα να πω τρείς φορές τρείς αλήθειες.

Πρώτον: Τα ελληνικά είναι τραγούδι. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να απλοποιήσει ένα τραγούδι ή να το δει πρακτικά. Γιατί να δούμε λοιπόν τα ελληνικά, πρακτικά;

Δεύτερον: Όποιος σταθεί αλαζονικά απέναντι στα ρεφρέν που τον ψυχαγώγησαν διά βίου, στρέφεται εναντίον της προσωπικής του ιστορίας και πίστης. Τα ίδια μπορεί να πάθει ένας λαός με την γλώσσα. Ιδίως αν η γλώσσα του είναι τα ελληνικά.

Τρίτον: Τα ελληνικά ως τραγούδι είναι ανυπόφορα δύσκολα. Κανείς δεν τα βγάζει πέρα με τα ελληνικά. Απέναντι στα ελληνικά θα είμαστε πάντα φάλτσοι και αγράμματοι. Αλλά τί να γίνει; Σημασία έχει η συνείδηση ότι τα μιλάμε, όχι για να γίνουμε δεξιοτέχνες, αλλά για να γίνουμε άνθρωποι. Ευχαριστώ.

Η Χαρά της Ελλάδας - Ιστορική Ομιλία!

53 xρόνια μετά

Θα πάρω μιαν ανηφοριά, 

θα πάρω μονοπάτια 

να βρω τα σκαλοπάτια 

που παν στη Λευτεριά

Ευαγόρας Παλληκαρίδης   -Εθνομάρτυς  (+14 Μαρτίου 1957)

H Πατρίδα μας είναι υπό ΚΑΤΟΧΗ

Οι εξελίξεις βαίνουν πια επιταχυνόμενες. Ένας Θεός ξέρει πώς θα ξεμπερδέψουμε από αυτήν την κόλαση.
Είναι πια σαφές ότι ο παρακρατικός μηχανισμός, ο τόσο περίτεχνα στημένος, έχει αρχίσει και λειτουργεί, αναβιώνοντας άλλες, αισχρές εποχές, και επιχειρώντας να λιώσει τον Λαό και να τσαλακώσει το φρόνημά του.
Για λόγους καταγραφής επαναδημοσιεύω την παρακάτω μαρτυρία:

Από τη Χούντα του ΠΑΣΟΚ στη ΓΑΔΑ

Αυτή είναι μία απλή παράθεση κάποιων γεγονότων, που έλαβαν χώρα εχθές, μέσα στην πρωτεύουσα μίας Δημοκρατικής(;) χώρας , όπου υποτίθεται ότι υπάρχει σεβασμός στον Έλληνα νομοταγή πολίτη και προστασία στη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα. Προσωπικά, θεωρώ, ότι βγήκα κερδισμένη και πολύ πλούσια από τη χθεσινή ημέρα. Είναι αφάνταστα ικανοποιητικό, να ανακαλύπτει κάποιος πράγματα, τα οποία πρέσβευε αλλά δεν είχε ίδια εμπειρία….. Ας πάρουμε λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή!

Κέντρο Αθήνας 2,00 μ.μ

Ημέρα γενικής απεργίας και ελάχιστα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν. Μας αποβιβάζουν στις στήλες του Ολυμπίου Διός και με τα πόδια ξεκινάω για να φτάσω κοντά στην Ομόνοια, που είναι χώρος συνάντησης για το επαγγελματικό μου ραντεβού. Περνώντας από το Σύνταγμα και την ώρα που φτάνουν οι πρώτες ομάδες που διαδηλώνουν, ακούω θορύβους από σπασίματα και κοιτώντας στη συμβολή της Σταδίου με την πλατεία, βλέπω για άλλη μία φορά κουκουλοφόρους να πετάνε πέτρες στην αστυνομία!!! Με ταχύτητα αστραπής οι ομαδούλες των παρακρατικών και αναρχικών ανεβαίνουν στο πάνω μέρος και βρίσκονται απέναντι από τον άγνωστο στρατιώτη, έξω από το ξενοδοχείο Grand Bretagne.

Μένω άναυδη, βλέποντας τους να κρατάνε αξίνες, δίχαλα σφυριά και να ξηλώνουνε, στην κυριολεξία, μάρμαρα, κομμάτια ασφάλτου και πεζοδρόμια. Γεμίζανε τα σακίδια που βρίσκονταν στις πλάτες τους και ακολούθως με τα πολεμοφόδια ανά χείρας, τα εκτοξεύανε βροχή προς τους αστυνομικούς που προσπαθούσανε μάταια να προστατευθούν. Άλλες ομαδούλες με full face και κράνη, πετάνε μολότοφ.Μόλις οι αστυνομικοί σπεύδουνε να τους απωθήσουνε, αυτόματα η περιφρούρηση των μπλοκ του ΠΑΜΕ, ΤΩΝ οικολόγων και του ΣΥΝ, ανοίγανε τα κοντάρια και τους ενσωματώνανε στον πυρήνα των διαδηλωτών. Αυτόματα 3-4 διαδηλωτές απόσπονταν από τα μπλοκ, πήγαιναν σε απόσταση αναπνοής από τους αστυνομικούς, τόσο που σχεδόν τα πρόσωπα τους αγγίζανε το ένα το άλλο και ούρλιαζαν βρισιές για τις μανάδες, τις αδερφές και τις γυναίκες τους. Τους αποκαλούσαν αδερφές και τους έλεγαν ότι γ………… Όσοι κρατούσαν ντουντούκες, εν χωρώ, δίνανε το σύνθημα «Έξω οι μπάτσοι από την πορεία»

Σε όλο το μήκος της Πανεπιστημίου, ότι τραπεζάκι και καρέκλα βρισκότανε στην εξωτερική μεριά των καταστημάτων, μαζί με τις ζαρντινιέρες, έχουν σπάσει και έχουν αποκολληθεί τα σιδερένια μέρη τους, τα οποία πετιούνται με μίσος και μανία προς την Αστυνομία και φυσικά προς το κεφάλι κάθε περαστικού που βρίσκεται μπροστά τους. Τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και η ατμόσφαιρα είναι πνιγηρή! Κάδοι αναποδογυρίζονται και οι πρώτες φωτιές μπαίνουν. Τα συνεργία των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων μαγνητοσκοπούν με πάθος τις σκηνές βίας και απόλυτης αναρχίας.

Τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι, το δέρμα μου τσούζει και ο λαιμός μου έχει ξεραθεί, σχεδόν δε μπορώ να αναπνεύσω. Περνάω πίσω από μία διμοιρία των ματ και εκείνη ακριβώς τη στιγμή σκάνε πάνω μου και γύρω μου, κομμάτια από μάρμαρο. Σηκώνω τα χέρια μου για να καλύψω το κεφάλι μου και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, νοιώθω ένα χέρι να με τραβάει και μία ασπίδα προστατεύει το δικό μου κεφάλι και αφήνει ακάλυπτο το σώμα ενός «μπάτσου - γουρουνιού», που δέχεται τα μάρμαρα αδιαμαρτύρητα για να με προστατεύσει! Ψελλίζω ένα ευχαριστώ και χώνομαι σε ένα παρακείμενο στενό, μένω για λίγα λεπτά εκεί μέχρι να περάσουν τα παρακρατικά και αναρχικά αληταριά.

Στο ύψος της Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη, βλέπω το πρώτο λεηλατημένο κατάστημα…… Ο κόσμος κοιτάει σαστισμένος και οι ευνοούμενοι του Χρυσοχοίδη αδειάζουν το μαγαζί. Κοιτάζω με απόγνωση την αστυνομία και ένας μου φωνάζει με δύναμη «Αυτή είναι η δημοκρατία μας, δε μας αφήνουν να προστατεύσουμε τους πολίτες» Μένω με το στόμα ανοιχτό από το θάρρος του αστυνομικού, ο οποίος πηγαινοέρχεται, ελέγχει τους άνδρες τους και είναι φανερή η οργή αλλά και η αδυναμία του, μπροστά στις άνωθεν εντολές!

Άγιος Παντελεήμονας 5,00 μ.μΜετά από μία ημέρα, ασφυκτικά γεμάτη από δακρυγόνα και καπνογόνα, «μπουκωμένη» και με τα μάτια και το λαιμό μου, ακόμα να τσούζουν, πίνουμε καφεδάκι με φίλους, στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, σε παρακείμενη καφετέρια. Μερικά λεπτά αργότερα, λίγα ακόμα παιδιά από τη γειτονιά προστίθενται στην παρέα μας. Είναι φίλοι και μέρες πριν έχουν ζητήσει την παρουσία μας, στη διαμαρτυρία που διοργανώνουν οι κάτοικοι για τις απαράδεκτες συνθήκες της ζωής τους.Είναι μία εκδήλωση νόμιμη και μάλιστα με την άδεια της αστυνομίας.

Την ώρα που χαλαρώνουμε, οι γνωστοί-άγνωστοι αγαπημένοι και προστατευόμενοι του Χρυσοχοίδη, περνάνε ανενόχλητοικαι μας φωτογραφίζουν. Εμείς γελάμε, άλλωστε δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κρύψουμε. Είμαστε Έλληνες, φορολογούμενοι πολίτες και λανθασμένα πιστεύουμε, πως τοκράτος ΟΦΕΙΛΕΙ να μας προστατεύει.

Η παρέα μας αυξάνεται και για να μη δημιουργούμε πρόβλημα, στους επαγγελματίες με το χώρο που πιάνουμε, μεταφερόμαστε στα σκαλιά της εκκλησίας, όπου και συνεχίζουμε τα ανέκδοτα, τα γέλια και τα πειράγματα. Είναι 6,00 μ.μ και είμαστε χαρούμενοι γιατί είναι από τις ελάχιστες φορές, που στην παρέα, έχουμε αντιπροσώπους από όλα τα ΝΟΜΙΜΑ ΚΟΜΜΑΤΑ και ΦΟΡΕΙΣ. Μία παλέτα απόψεων και ιδεολογιών, συντάσσετε κάτω από μία κοινή αγάπη ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ. Από το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, τη Χ.Α, τη Δημοκρατική Αναγέννηση, το ΛΑΟΣ, τους Ανένταχτους, το ΣΤΟΧΟ, την Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας μέχρι τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Πλήθος κατοίκων έχει βγει στα μπαλκόνια και μοιράζεται το γέλιο, τον ήλιο και τη χαρούμενη ατμόσφαιρα. Τα παιδάκια παίζουν, μία χαριτωμένη ξανθούλα κάνει πατίνια, υπό την επίβλεψη του μπαμπά της. Οι πρώτοι πιστοί προσέρχονται για τη λειτουργία και μας χαιρετάνε, καθώς ανεβαίνουνε τα σκαλιά. Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι που δυσκολεύονται να ανέβουν τα λίγα σκαλιά, που τους χωρίζει από τον ιερό χώρο του Ναού. Όλοι μας κοιτάνε, μας ρωτάνε για τη συγκέντρωση και μας λένε πως σε λίγο θα είναι μαζί μας στην πλατεία Αμερικής.

Είμαι καθισμένη, στα πρώτα σκαλιά μαζί με δύο-τρία άτομα από την παρέα και συζητάμε για την οικονομική κατάσταση και την προκλητική εικόνα στο Γερμανικό περιοδικό FOCUS, όταν τέσσερις ένστολοι αστυνομικοί μας πλησιάζουν. Μας κάνουν νόημα να κατέβουμε για να τους μιλήσουμε. Μας ρωτάνε «που θα πάμε μετά από την εκκλησία». Τους απαντάμε στη συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής και επιστρέφουμε στις θέσεις και στην παρέα μας. Στα επόμενα πέντε λεπτά καταφτάνουν και μας περικυκλώνουν δύο διμοιρίες των ΜΑΤ.

Σε δευτερόλεπτα μας έχουν αποκλείσει στα σκαλιά της εκκλησίας. Είμαι ακόμα καθισμένη και κοιτάω με απορία τους αστυνομικούς…… Ο επικεφαλής στην κυριολεξία «γαυγίζει» και ουρλιάζει στους εξίσου απορημένους αστυνομικούς, «να μην αφήσουν κανένα να ξεφύγει». Αναρωτιέμαι αν είμαι εγκληματίας ή αν εν αγνοία μου, έχω διαπράξει κανένα σοβαρό αδίκημα. Ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο, αφήνει τα μπαλκόνια και έρχεται εκεί μαζί μας. Προσπαθούν να διαπεράσουν την αλυσίδα των ΜΑΤ και να έρθουν δίπλα μας. Ο επικεφαλής για άλλη μία φορά ουρλιάζει «Μην αφήνετε κανένα να μπει, μην αφήνετε κανένα να βγει» Το πλήθος αδημονεί και φωνάζει προς πάσα κατεύθυνση «ντροπή», «αίσχος», «αφήστε τα παιδιά». Στριμώχνεται όλο και περισσότερο στα πεζοδρόμια, κλείνει τους γύρω δρόμους και πιέζει ασφυκτικά τα ΜΑΤ.

Μπροστά μου ακριβώς και σε απόσταση αναπνοής, βλέπω τους αστυνομικούς να κατεβάζουν το κεφάλι, να κουνιούνται ανήσυχα και να κοιτάζουν κάτω. Αισθάνονται αμήχανα ….. Τους κάνω νόημα, με τα μάτια πως δεν πειράζει….. και χαμογελώ! Μας είναι γνωστές οι πρακτικές της χούντας του ΠΑΣΟΚ. Σαν ΟΝΝΕΔίτισα, τις έζησα στο πετσί μου από το 81 μέχρι το 90. Μας προπηλακίζανε, μας δέρνανε, μας πηγαίνανε αυτόφωρα και μας πυροβολούσανε όπως στην Καλαμάτα. Ξέρουμε πως δε φταίνε οι απλοί αστυνομικοί και πως λογοδοτούνε. Το πλήθος έχει αγριέψει και φωνάζει. Πιέζει και σπρώχνει. Ένας από τα ΜΑΤ κρατάει ΜΟΤΟΡΟΛΑ και ρωτάει «ωραία τους αποκλείσαμε, τώρα τι να τους κάνουμε;» ΤΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ «Να τους προσαγάγετε»

Κοιτιόμαστε με απορία, οι αστυνομικοί είναι ακόμα πιο αμήχανοι και ανήσυχοι. Έχουν αρχίσει και ρωτάνε δυνατά «με ποια κατηγορία», «για ποιο λόγο», «δεν υπάρχει νομιμότητα», «δεν είναι σύννομο», «είναι παράνομο» Ο κόσμος αγριεύει και αρχίζει να σπρώχνει με δύναμη. Ο επικεφαλής ουρλιάζει στη ΜΟΤΟΡΟΛΑ, να του στείλουνε κλούβα και μας καταμετράει σα τα ζώα προς σφαγή. Είμαι ακόμα καθισμένη στα σκαλιά και ξεκινάω τα πρώτα τηλεφωνήματα. Σε δικηγόρους, σε κομματικά στελέχη και σε δημοσιογράφους. Ενημερώνω για την κατάσταση. Τα περισσότερα παιδιά μαζεύονται στο κεφαλόσκαλο και προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην εκκλησία. ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ. Κι όμως ο παπάς έχει κλειδώσει την πόρτα του Ιερού Ναού και έχει αφήσει Έλληνες απέξω, αντιμέτωπους με την αστυνομία, χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Σε λίγο βγαίνει ο ίδιος και ζητά από τον επικεφαλή να αποκλείσει τις εισόδους του ΝΑΟΥ, για να μην τονΕΝΟΧΛΟΥΜΕ!!!!!!!

Άλλη μία διμοιρία ΜΑΤ, παίρνει θέση και τώρα βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε κλοιό. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, καταφτάνουν περιπολικά, μοτοσικλετιστές και βαν της αστυνομίας. Οι κάτοικοι είναι έξαλλοι, ουρλιάζουν, χειρονομούν και φωνάζουν συνθήματα κατά της αστυνομίας. Μια κοπέλα φωνάζει στον επικεφαλή να αφήσει μία κυρία η οποία έχει μητέρα, άρρωστη με Αλτσχάιμερ και είναι μόνη της, αλλά εκείνος την κοιτάζει με απαξίωση και της λέει να φύγει για να μη τη συλλάβει…… Τα παιδιά μαζεύονται πάλι στο κεφαλόσκαλο και τραγουδάνε μαζί με τους κατοίκους τονΕθνικό Ύμνο….. Βλέπω δυο νέες κοπέλες απέναντι μου, με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια τους και τα ματ εξακολουθούν και κοιτάζουν χαμηλά και κουνάνε αμήχανα τα πόδια τους…. Οι πόρτες των βαν και των περιπολικών ανοίγουν και για άλλη μία φορά ο επικεφαλής ουρλιάζει «πάρτε τους». Οι αστυνομικοί δε κουνιούνται από τις θέσεις τους………. και ο επικεφαλής ξαναουρλιάζει «ΠΑΡΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ;» Τα ΜΑΤ συνεχίζουν να κοιτάνε αμήχανα …. Ο επικεφαλής διατάζει τη διμοιρία που βρίσκεται στον εξωτερικό κλοιό να παρέμβει, μια και αυτοί που μας κοιτάνε στα μάτια δε μπορούν να μας συλλάβουν και εκείνοι έρχονται δύο-δύο για να πάρουν ένα από εμάς.

Κατάσχουν τις Ελληνικές Σημαίες που είχαμε στοιβαγμένες και δεμένες για τη συγκέντρωση. Αλλά δε θέλουμε να τους κουράσουμε, τις κουβαλάμε εμείς, άλλωστε θεωρούμε τα δικά μας χέρια, πιο κατάλληλα!!!! Μας στοιβάζουν στα βαν και στα περιπολικά, «χωρίς σπρωξίματα» κατ΄ εντολήν... Με συνοδεία μοτοσικλετιστών, σειρήνων και φάρων αναμένων, κατεβαίνουμε σε κομβόι την Αχαρνών στοαντίθετο ρεύμα και με ρυθμούς που θυμίζουν τις καταδιώξεις στην Αμερική φτάνουμε τελικά στη ΓΑΔΑ.

Χρειάστηκαν μερικές ώρες για να μας πάρουν τα στοιχεία, να μας κάνουν σωματική έρευνα και έρευνα στα πράγματα μας για να μας αφήσουν τελικά ελεύθερους, αφού δεν υπήρχε καμία απολύτως κατηγορία γιατί ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ.

Πρέπει να πω ότι όλοι οι αστυνομικοί ήταν ευγενικοί και αμήχανοι και με τα μάτια κατεβασμένα….. Τους ευχαριστούμε και ξέρουμε ότι κάνανε τη δουλειά τους.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον αστυνομικό που αντέδρασε και είπε ότι είναι παράνομη αυτή η ενέργεια. Τους αστυνομικούς που δεν κινηθήκανε για να μας συλλάβουν. Τον αστυνομικό που κοίταξε αλλού για να «φύγει» ένας ανήλικος. Τηναστυνομικό που με το ζόρι, γύρισε τη ματιά της στα πράγματα μου, όταν άδειασα την τσάντα μου για να την ελέγξει. Τους αστυνομικούς που προτιμούσαν να κοιτάνε τα χαρτιά με προσήλωση όταν μας έπαιρναν τα στοιχεία αντί για τα μάτια μας. Τον αστυνομικό που μας είπε ότι προτιμούσε να είναι στη θέση μας, παρά απέναντι μας. Τον αστυνομικόπου μας είπε να προσέχουμε τώρα, γιατί «αυτοί» μπορεί να μας την έχουνε στημένη!

Ευχαριστούμε παιδιά, να είσαστε πάντα καλά και ασφαλείς. Λυπάμαι που τσάμπα χάσατε την ώρα σας, όταν τη στιγμή που μας μεταφέρατε ακούγαμε μέσα στα περιπολικά. από τον ασύρματο, για συμπλοκές μεταναστών και ξυλοκόπημα Ελλήνων από Αναρχικούς.

Σημείωση προς τον προϊστάμενο του Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών

Δεν πειράζει Αρχιμανδρίτη Προκόπιε Πετρίδη, ευτυχώς έχω μάθει ότι παππάδες υπάρχουν πολλοί αλλά το έθνος χρειάζεταιΠΑΠΑΦΛΕΣΣΕΣ και από αυτούς υπάρχουν λίγοι…. Ήμουν τυχερή, είχα ένα τέτοιο θεολόγο και έτσι έμαθα να μη δίνω σημασία στους οσφυοκάμπτες, αλλά να υπερασπίζομαι τη θρησκεία μου, που αντιστάθηκε στους Αγαρηνούς και υπερασπίστηκε τους Έλληνες.

Σημείωση προς τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και τον Υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ

Ξέρουμε ποιος έδωσε την εντολή για την παραβίαση των Συνταγματικών μας Δικαιωμάτων και αυτό δεν πρόκειται να περάσει έτσι απλά. Κύριε Χρυσοχοίδη και κύριε Οικονόμου, απαιτούμε την παραίτηση σας!!!

πηγή:  http://ellada-ora0.blogspot.com

Ψάλλατε ψαλμόν θρηνητικόν

Ψάλλατε, ώ 'Ελληνες,  και κλάψτε! Κλάψτε για τον χαμό της πατρίδας σας, μήπως και έλθετε σε συναίσθηση.

Δεν ξέρετε να θρηνείτε; Ε, λοιπόν, προσέξτε πώς θρηνεί ένας λαός που δεν το βάζει ποτέ κάτω:

"Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών.

Επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών· 
ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών και οι απαγαγόντες ημάς, ύμνον· 

΄Ασατε ημίν εκ των ωδών Σιών.

Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας; 

Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ, 
επιλησθείη η δεξιά μου· 

κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, 

εάν μη σου μνησθώ, 

εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ,

ως εν αρχή της ευφροσύνης μου."

(ψαλμός 136ος)

Προανατάξατε, το λοιπόν, ώ παίδες  Ελλήνων την Ελλάδα ως εν αρχή της ευφροσύνης σας... και θρηνήσατέ Την. Ίσως από περισσόν του θρήνου, ίσως κάποτε αναστηθή.

AΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Όπως ίσως να έχουν ήδη καταλάβει οι αναγνώστες μας, το ιστολόγιο αυτό δεν δημοσιεύει πια τόσο συχνά δικά του άρθρα. Ο λόγος είναι ότι σιωπά από πένθος για την κατάντια της μονάκριβης πατρίδας μας. "Είναι σαν να βλέπω την μάνα μου να κάνει παζοδρόμιο" είχε πει κάποτε, πολύ εύστοχα ο Κορνήλιος Καστοριάδης. (αναρρωτιέμαι τι θα έλεγε σήμερα, τον μακαρίζω, διότι πέθανε νωρίς).

Τι να πεί κανείς σε εποχές γενικής κατάρρευσης; Τα λόγια δεν βγαίνουν εύκολα, μόνο ο θρήνος.

Ωστοσο δημοσιεύουμε, και θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε επιλεγμένα άρθρα από την Ελληνική μπλογκόσφαιρα. Ελληνική ως προς το ήθος και την πολιτεία της, και όχι ως προς το "GR". Ένα από αυτά είναι το ακόλουθο:

Είχαμε προαναγγείλει την παρουσίαση νέων αποκαλυπτικών εγγράφων για την σκευωρία που έστησαν ορισμένοι οσφυοκάμπτες με υπερτροφικούς από την χρήση σιελογόνους αδένες, που κατοικοεδρεύουν στην καμαρίλα* του γραφείου του εκάστοτε υπουργού προστασίας του πολίτη. Αιχμή του δόρατος στην προκειμένη περίπτωση ο δήθεν βασανισμός του χιλιανού λαθρομετανάστη-εγκληματία-καταζητούμενου από την INTERPOL, ΝAVARRO Pedro. Όμως το δόγμα Χρυσοχοΐδη:

αστυνομικοί στις φυλακές

κακοποιοί σε διακοπές

οι τραγικές επιπτώσεις του στην αύξηση της εγκληματικότητας και στην διάλυση της Εθνικής ασφαλείας, μας αναγκάζει να διατυπώσουμε παράλληλα και μερικές σκέψεις μας.

*Οι αλβανοί κακοποιοί που προκάλεσαν το μακελειό, προχθές στον Βύρωνα, είχαν πάρει «άδεια», για να «ξεσκάσουν» από το στενάχωρο περιβάλλον των φυλακών. ΓΙΑΤΙ κ. Χρυσοχοΐδη;

*(20-10-09καθημερινή )Στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ιωάννη Τέντε εστάλη χθες το πρωί με εντολή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Μ. Χρυσοχοΐδη ο φάκελος της υπόθεσης του θανάτου του Πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν στις 10 Οκτωβρίου. Στόχος της πρωτοβουλίας, όπως διευκρίνισαν χθες πηγές του υπουργείου, είναι να διερευνηθούν σε βάθος οι πραγματικές συνθήκες θανάτου του αλλοδαπού. Ο Πακιστανός Μοχάμεντ Καμράν κατηγορούνταν για ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑΣ ενός 15χρονου ομοεθνούς του στις 28 Σεπτεμβρίου και ΕΙΧΕ ΑΦΕΘΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ με περιοριστικούς όρους μετά την απολογία του στον ανακριτή την 1η Οκτωβρίου. Κύριε Χρυσοχοΐδη σας ενδιαφέρει τόσο πολύ γιατί πέθανε ένας Πακιστανός, και δεν σας ενδιαφέρει γιατί ένας παρ΄ ολίγο δολοφόνος ανήλικου παιδιού κυκλοφορεί ελεύθερος. ΓΙΑΤΙ;

*Ένας Έλληνας αστυνομικός βρίσκεται 48 ημέρες προφυλακισμένος, επειδή εμπόδισε ένα χιλιανό κακοποιό να αποδράσει από τα κρατητήρια. Ο λαθρομετανάστης αυτός, που έχει διαπράξει σοβαρότατο έγκλημα στην χώρα του, και τον αναζητεί η INTERPOL με ερυθρό σήμα αναζήτησης, προσπάθησε να δολοφονήσει στις 23/12/09 Έλληνα πολίτη με λάμα 31 εκ. Προσπάθησε να στραγγαλίσει τον φρουρό του αστυνομικού τμήματος που εκρατείτο. Ο εισαγγελέας διέταξε την κράτησή του, εσείς τον αφήσατε ελεύθερο και φυλακίσατε τον αστυνομικό. ΓΙΑΤΙ;

Σας ενημερώνουμε κ. Χρυσοχοΐδη ότι το χιλιανό «μπουμπούκι» δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο για να δικαστεί. ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΟΜΩΣ ΠΡΙΝ 6 ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΟ Α.Τ. Ακροπόλεως ντυμένος στην «πέννα», συνοδευόμενος από μια κοπέλα, σταμάτησε στην είσοδο του τμήματος και επιδεικτικά επιδόθηκε σε τρυφερούς εναγκαλισμούς με την συνοδό του. Όταν τελείωσε την «παράσταση» πήγε στον αξιωματικό υπηρεσίας να παραλάβη τα προσωπικά του αντικείμενα που είχε αφήσει εκεί όταν ήταν κρατούμενος. Στην συνέχεια δημιούργησε ταραχή ζητώντας με φορτικό τρόπο να του επιστραφούν επτακόσια (700) ευρώ που υποτίθεται ότι είχε μαζί του όταν συνελήφθη. Δεν γνωρίζω αν ζήτησε να του επιστραφεί και το όπλο που είχε όταν τον συνέλαβαν. Κύριε Χρυσοχοΐδη ανοίγεται μπροστά σας πεδίον δόξης λαμπρόν. Στείλτε τα τσακάλια των εσωτερικών υποθέσεων να προφυλακίσουν τους αστυνομικούς για «κλοπή» 700 ευρώ. Ο χιλιανός φίλος σας είναι πρόσωπο λίαν αξιόπιστο. Τόσο αξιόπιστο που η πρεσβεία της Χιλής, σας είπε ότι δεν θέλει να τον ξέρει και ούτε θα ασχοληθεί μαζί του. Εμπρός κ. υπουργέ που μετά από πέντε μήνες ανακαλύψατε ότι υπάρχει εγκληματικότητα στην Ελλάδα. Εμπρός κύριε υπουργέ που καταλάβατε ύστερα από 7 χρόνια ότι η 17 Νοέμβρη και η τρομοκρατία εξακολουθούν να κάνουν την χώρα άνω κάτω και εσάς ρεντίκολο. Φυλακίστε και άλλους αστυνομικούς.

Όμως σε μία-δυό μέρες τα νέα στοιχεία για την σκευωρία που έστησαν οι πραιτωριανοί σας, θα σας καταδιώκουν ως ενοχές και τύψεις μέχρι να ζητήσετε παλληκαρήσια συγγνώμη, από τον αθώο αστυνομικό που βρίσκεται στον Κορυδαλλό επειδή πίστεψαν κάποιοι ότι με τον τρόπο αυτό προσφέρουν εκδούλευση για την ανάπτυξη των πολυπολιτισμικών αναζητήσεων σας. Άλλωστε και ο υφυπουργός σας μας είπε ότι τα πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Θα συνηθίσουμε τις μυρωδιές και τα ήθη και έθιμα των αλλοδαπών μεταναστών. Πάντως κ. Χρυσοχοΐδη σίγουρα δεν θα συνηθίσουμε στην δυσωδία της σκευωρίας.

Α.Α.

πηγή: filotimia.blogspot.com