Γιατί έχω την αίσθηση ότι οι πολύτεκνοι έχουμε πέσει χαμηλά; Κάτι οι πυρκαγιές του καλοκαιριού, κάτι οι πρόσφατες παγωνιές, κάτι τα εκ Βρυξελλών χρυσόβουλα, (το μάθαμε πια το παραμύθι, όλες τις αντιλαϊκές ανισορροπίες μας στην ΕΕ τις χρεώνουμε, κι άντε να πάει ο Ελληνάκος να βρει το δίκιο του στας Ευρώπας), κάτι η νεκρική ακαμψία του κράτους της ΠΔΨ (υπενθυμίζω: Πλησιοαφρικανική Δημοκρατία της Ψωροκώσταινας), πορτοκάλια φέτος δεν μοιράστηκαν στις πολύτεκνες οικογένειες. Και λοιπόν; Ούτως ή άλλως κανείς δεν γινόταν πλούσιος από την κρατική ελεημοσύνη, κι όμως κάποιοι γόγγυξαν. Γιατί; Δεν το καταλαβαίνω! Γιατί ανταλλάσσουμε την αξιοπρέπειά μας με 2 κούτες πορτοκάλια; Αυτό είναι το πρόβλημά μας;
Γιατί δεν άκουσα από πουθενά έστω κι ένα σχόλιο για την «ασφαλιστική» μεταρρύθμιση, και για τον αισχρό τρόπο που μας αφήνει απ’έξω; Δεν το καταλάβαμε ότι βάζουν στο ίδιο τσουβάλι κάποιον με δέκα παιδιά με κάποιον με ένα; (κατά πολλοστή παράβαση του Συντάγματος, άρθρο 21, το οποίο ούτως ή άλλως εν πολλοίς έχει πια καταντήσει για χρήση τουαλέτας και μόνο). Στην ίδια πρακτικά ηλικία θα βγει στην σύνταξη η κυρα-Βάσω, μάνα εφτά παιδιών με μια ανύπαντρη, και φυσικά την ίδια σύνταξη θα παίρνει! Κι ας έχει χιλιαπλάσιες υποχρεώσεις. Κι ας είναι τα δικά της 7 παιδιά αυτά που θα πληρώνουν την σύνταξη και της ανύπαντρης. Κι ας έχει στερηθεί η κυρα-Βάσω τα πάντα, γερασμένη πρόωρα, για να τα μεγαλώσει, ενώ αλλιώς θα ζούσε την ζωούλα της την ανέμελη και την χαρισάμενη. Γιατί αυτό δεν το καταγγέλουμε; Γιατί αφήνουμε να μας παραμυθιάζουν σαν μωρά;
Διότι αυτοί οι γραβατοφόροι εξυπνάκηδες, οι ψευδόμενοι καθ’έξιν και κατ’επάγγελμα, οι εργατο-λαο-πατέρες της κακιάς ώρας, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κοπτόμενοι για τα δήθεν τάχα μου αποθεματικά των δήθεν τάχα μου «υγειών» ταμείων τους, λέγοντας ιστορίες για 1000+1 νύχτες, αλλά σκοπίμως μας αποκρύπτουν ότι η σύνταξη που θα πάρει εις έκαστος εξ ημών δεν θα είναι η επιστροφή των εισφορών που έχει ήδη προ-καταβάλλει, (με αυτές απλά κατοχυρώνεις δικαίωμα), αλλά θα προέρχεται από τις εισφορές των τωρινών παιδιών, δηλαδή των αυριανών εργαζομένων. Άρα τα δικά σου 8 παιδιά, κυρ-Αντώνη θα ταΐζουν τον 50άρη Μητσάρα, τον πλέιμπόι, τον γείτονα, που σε κοιτάει και στραβά για την 2000 κυβικών αμαξάρα σου (το λεωφορειάκι με τις κόκκινες πινακίδες). Στα γεράματά του, βέβαια, γιατί ακόμα έχουμε καιρό.
Άρα, το «ασφαλιστικό» πρόβλημα δεν είναι ασφαλιστικό, αλλά καραμπινάτο ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ. Αυτό γιατί δεν βγαίνει κανείς να το φωνάξει; Κι όμως, ακόμα θα κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Για πόσο ακόμα; Προς το παρόν γκρινιάζουμε για τα πορτοκάλια…
Κι όμως, δεν σταματάει εδώ το κακό. Η «ισότητα» που μας διαφημίζουν είναι ανισότητα εξόφθαλμη. Πρόσφατα θεσμοθετήθηκε και το «ενιαίο τέλος ακίνητης περιουσίας». Πρέπει να είναι κανείς πάνσοφος και βάλε, για να εμπνευσθεί ένα τέτοιο «δίκαιο» μέτρο. Τύφλα νάχει ο Σόλων! Διότι εσύ κυρ-Αντώνη με τα 8 παιδιά σου είσαι πλούσιος καπιτάλας, έχων και κατέχων, και θα ξηλωθείς να τα στάζεις στην Ψωροκώσταινα, διότι έχεις σπιταρόνα με 5 παρακαλώ δωμάτια! (κάντε την διαίρεση, 2 παιδιά ανά δωμάτιο, αυτό κι αν δεν είναι πολυτέλεια). Ενώ η κυρα-Σούλα, η συνάδελφος και γειτόνισσά σου, η «δεσποινίς», η «έφηβη» ντε, με το 2άρι, (που σε κοιτάει και στραβά επειδή προηγήθηκες στην μετάθεση) αυτή θα απαλλαχθεί. Α, ξέχασα! Είχες κάνει και το λάθος να κονομήσεις με ματωμένες οικονομίες και από ένα χωραφάκι στις κόρες σου, για προίκα, να μην τις παντρέψεις ξεβράκωτες. Καημένε μου, ψάξε για τρίτη δουλειά (γιατί δεύτερη ήδη κάνεις εδώ και χρόνια), γιατί σε βλέπω πίσω από τα κάγκελα! Διότι ή έχουμε ισότητα ή δεν έχουμε. Φυσικά, εσύ γκρινιάζεις για τα πορτοκάλια…
Κι όμως, δεν σταματάει εδώ το κακό. Και νάτανε μόνο τα πορτοκάλια. Τρέμεις, κυρ-Αντώνη, μην τυχόν και χαλάσει κανα δόντι στην οικογένεια. 10 άτομα επί 1 σφράγισμα επί πόσο πάει το κάθε σφράγισμα, λογάριασε. Φυσικά το κόστος θα το δώσεις από την τσέπη σου. Η Ψωροκώσταινα έχει άλλους «ημετέρους» να εξασφαλίσει. Αναξιοπαθούντες προμηθευτές νοσοκομείων, φαρμακοβιομηχάνους, κλπ. Είναι και οι καημένες οι ΠΑΕ, με τα χρέη τους, πού να τα βγάλουν πέρα; Δεν περισσεύει τίποτα για τα δικά σου σφραγίσματα, κυρ-Αντώνη. Καημένε μου, πρωταθλητής έχεις γίνει στην προληπτική στοματική υγιεινή. 10 βουρτσίσματα την ημέρα! Φυσικά, εσύ γκρινιάζεις για τα πορτοκάλια…
Έχουμε όμως ισότητα. Ίσες ευκαιρίες. Διότι τα 8 παιδιά σου, κυρ-Αντώνη, έχουν ακριβώς ίσες ευκαιρίες μόρφωσης με τον Θανασάκη, το γειτονόπουλο, το μοναχοπαίδι. Για την ακρίβεια έχουν ίσα, και παραπάνω ακόμα δικαιώματα στον αποκλεισμό τους από την μόρφωση. Διότι η Ψωροκώσταινα ούτε σχολεία σοβαρά δεν μπορεί να οργανώσει για τα παιδιά σου, κυρ-Αντώνη, ούτε και σου καλύπτει τίποτα από τα έξοδά σου για τα φροντιστήρια των παιδιών (ως όφειλε φυσικά, καθώς πανθομολογουμένως η Πολιτεία έχει παταγωδώς αποτύχει στο να παρέχει στα παιδιά την μόρφωση που τους υπόσχεται, αλλιώς ποιος χαζός θα έδινε μια περιουσία στα φροντιστήρια;) Ισότητα, λοιπόν κι εδώ, αλλά ισότητα στην αποτυχία και τον αποκλεισμό, όχι στην μόρφωση και την πρόοδο. Πάντως ισότητα! Φυσικά όμως εσύ γκρινιάζεις για τα πορτοκάλια…
Κι όμως, δεν σταματάει εδώ το κακό. Ακριβώς γιατί εσύ κυρ-Αντώνη γκρινιάζεις για τα πορτοκάλια. Γιατί εσύ κυρ-Αντώνη τόσα χρόνια συνήθισες να εκλιπαρείς για την κρατική ελεημοσύνη. Συνήθισες να επαιτείς. Κι όσο επαιτείς δεν θα μπορέσεις ποτέ να απαιτήσεις. Εσύ, και όλοι όσοι μοιράζονται τα ίδια βάρη με εσένα, μεταγγίζοντας τόσα χρόνια το αίμα σας και την ζωή σας στην ψυχορραγούσα Ψωροκώσταινα. Πρέπει όμως να απαιτήσεις, όχι τίποτες ελιτίστικα προνόμια (δεν ήσουν ποτέ τέτοιος, κυρ-Αντώνη), αλλά την αυτονόητη αξιοπρέπεια που σου οφείλει αυτή η Πολιτεία. Σε εσένα, στο αίμα, και στον ιδρώτα σου. Να τα απαιτήσεις! Κι άστα τα πορτοκάλια…
Φλώρινα, Φεβρουάριος 2008